به گزارش شمال نیوز، نهم ذی‌الحجه به روز عرفه نام گرفته‌ است و با قداست آن مزین شده‌است، روزی که خواندن دعای عرفه در آن بسیار توصیه شده‌ است و ثواب بزرگی برای آن در نظر گرفته‌ شده‌ است.

روزی که خداوند، بندگانش را به میهمانی درگاه خویش خوانده‌است و سفره‌ای آسمانی را در پیشگاه آنان گسترانیده‌است.

روزی که اهریمنان در عذابی بزرگ به بند کشیده‌می‌شوند و در آتش خشم خویش می‌سوزند.

در این روز زائران خانه خدا راهی صحرای عرفات می‌شوند تا نفس خویش را از هر آنچه غیر اوست بزدایند و در پیشگاه معبود، دعای عشق بخوانند.

روزی که دستان نیاز به سوی پروردگار مهر و رحمت گشوده‌می‌شود تا رحمان بودنش همان اجابت دعاهای‌مان شود.

روزی که اشک‌های جا خوش‌کرده در میان دل‌های پر مشغله، روان می‌شود و صدای العفو بندگان، زمین و زمان را فرا می‌گیرد.

روز عرفه همان روز سجده‌کردن در برابر معبود و توبه‌کردن در پیشگاه اوست، روز به بندکشیدن نفس سرکش و نابودی شیطان درون.

ندای توبه و استغفار بندگان در این روز تا عرش به پرواز در می‌آید و زمین را از عطر خوش بندگی سرشار می‌کند، دعاهایی که از اعماق جان بر می‌خیزد و روح را صیقل می‌دهد تا زنگارهایش را بزداید و آن را به طعم زیبای عبودیت بیاراید.

روزی که حسین‌بن‌علی(ع) بر فراز عرفات ایستاد و دعای عرفه را با زمزمه عشق خود جاری کرد، روزی که خداوند را به بزرگیش نام برد و خود را بنده کوچکی در پیشگاه او دید، روزی که سرور شهیدان از معبود تقاضای رحمتی بی‌انتها کرد و خود را در دریای ایمانش رها کرد.

در این روز، موج عظیمی از عاشقان، دستان خویش را به سمت آسمان بلند می‌کنند تا وجودشان را با باران رحمت الهی شست‌و‌شو دهند، تا در زیر این آسمان آبی، ندای العفوشان تمام جهان را در بر گیرد، تا بار دیگر بزرگی رب‌العالمین، نَفَس حیات‌بخش جسم و جا‌ن‌شان شود.

روز عرفه همان عید توبه‌کنندگان است تا از برکات این روز بهره‌مند شوند تا فرصتی یابند و بار دیگر به درگاه یار بازگردند.

روزی برای گذشتن از خویش و بازگشتن به آغوش پروردگاری که هر لحظه مشتاق بندگان خویش است و مهربانیش تمام جهان را فرا گرفته‌است.

روزی که جهان در برابر عاشقان حقیقی بار دیگر در آغوش ایمان و عبودیت آنان، شکوفه می‌دهد و از نو متولد می‌شود.

منبع:فارس